نایبان خاص امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف چه کسانی بودند؟
اولین نایب خاص،جناب عثمان بن سعید بود. کنیه وی ابوعمر و لقبش عمری بود.او از قبیله اسد وساکن شهر سامرا بود؛لذا گاهی عسگری نیز به او گفته می شود. چون شغلش روغن فروشی بود،سمان نیز خوانده می شد. او نایب امام هادی علیه السلام و امام حسن عسگری علیه السلام هم بود و از سوی امام عسگری علیه السلام در جمع چهل نفر از شیعیان به نیابت خاص امام غایب تعیین شد. نایب دوم،محمد،فرزند نایب اول بود.او در همان شهر زندگی می کرد و به همان شغل پدر می پرداخت. او از سوی امام عسگری علیه السلام و پدر خویش به مردم معرفی شد، تا بعد از پدرش جانشین او باشد.علاوه بر این،در توقیعات مختلف امام زمان علیه السلام،ایشان جانشین پدرش اعلام شد.نایب سوم،حسین بن روح نوبختی بود.او از خاندان نوبخت و ایرانی بود و در بغداد زندگی می کرد.وی، از وکلای نایب دوم بود و نایب دوم به امر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف بعد از خود حسین بن روح را به مردم معرفی کرد. نایب چهارم،علی بن محمد سمری بود.او نیز بامعرفی نایب سوم،نیابت را عهده دار شد که این معرفی نیزبه فرمان امام زمان علیه السلام بود.و البته قرائن و نشانه ها و کرامت های فراوانی وجود داشت که شیعیان به وسیله آن ها یقین می کردند این فرد نایب واقعی امام است و راست می گوید.
کدام گروه از افراد جامعه مصداق نایب عام هستند و وظیفه سرپرستی بر دوش آنان گذاشته شده است؟
از دیدگاه عقل تنها فقها و مجتهدان جامع الشرایط،می توانند رهبری و سرپرستی جامعه را عهده دار باشند؛ چرا که جامعه اسلامی باید بر اساس دستور های دین اداره شود؛لذا زمامدار بایدمسلمانی باشد که از مبانی و احکام دین،آگاه باشد،تا بتواند طبق مقررات اسلامی،جامعه را رهبری کند.این فرد،کسی جز فقیه و مجتهد توانمند در تدبیر جامعه نیست.امام زمان علیه السلام می فرماید: “در حوادث و رویدادهایی که واقع می شود،به راویان احادیث ما{ علما و کارشناسان دین} رجوع کنید.به درستی که آنان، حجت من بر شما هستند و من حجت خدا برآنانم.”روشن است مراد از “حوادث واقعه”، پیشامدها و رخدادهایی است که بر جامعه وارد می شود و باید به صورت صحیح و طبق نظر دین،از آن ها گذر کرد و مصلحت جامعه را در سایه دین درباره ی آن ها مدنظر قرار داد.در روایت عمر بن حنظله نیز از وجود مقدس امام صادق علیه السلام درباره ی وظیفه شیعه برابر مشکلات و منازعات و مرجع صالح برای رسیدگی به امور چنین نقل شده است: “باید نگاه کنند کسانی از شما{ شیعیان} هستند،به کسی که حدیث ما را روایت می کند و درحلال و حرام ماتأمل و دقت می کند و احکام مارا می شناسد؛پس به حکم او باید راضی باشند.من او را بر شما حاکم قرار دادم.اگر او به حکم ما حکم داد و از او پذیرفته نشد،همانا به حکم خدا استخفاف ورزیده شده است و ما را رد کرده است وکسی که ما را رد کند،خدا را رد کرده و این،در حد شرک به خداست.”مراد از شخص آگاه به حلال و حرام،همان فقیه است که با تأمل در روایات،با احکام اسلامی و دستور های دین آشنا می شود.وجود مقدس حضرت علی علیه السلام نقل می کند که پیامبر اسلام صلوات الله علیه سه بار فرمودند:”اللهم ارحم خلفایی؛ خدایا!به جانشینانم رحم کن”.هنگامی که درباره جانشینان پرسیدند،فرمود: “کسانی که بعد از من می آیندو حدیث و سنت مرا نقل می کنند.”نکته مهم و قابل دقت در روایت،این است که حضرت،به مهم ترین ویژگی جانشین اشاره دارد که راوی”حدیث و سنت” و “آشنا به دستور های دین”بودن است؛بنابراین، طبق روایات،در دوران غیبت کبری،فقیه و اسلام شناس،نایب امام خواهد بود.
منبع:کتاب افتاب مهر(پرسش ها و پاسخ های معنوی)
ثبت دیدگاه