با ابراهیم از ورزش صحبت می کردیم . می گفت : وقتی برای ورزش یا مسابقات کشتی می رفتم ، همیشه با وضو بودم . همیشه هم قبل از مسابقات کشتی دو رکعت نماز می خواندم . پرسیدم : چه نمازی ؟! گفت : دو رکعت نماز مستحبی! از خدا می خواستم یک وقت تو مسابقه ، حال کسی رو نگیرم !
ابراهیم به هیچ وجه گرد گناه نمی چرخید . برای همین الگوئی برای تمام دوستان بود . حتی جائی که حرف از گناه زده می شد سریع موضوع را عوض می کرد . هر وقت می دید بچه ها مشغول غیبت کسی هستند مرتب می گفت : صلوات بفرست ! و یا به هر طریقی بحث را عوض می کرد . هیچگاه از کسی بد نمی گفت ، مگر به قصد اصلاح کردن . هیچوقت لباس تنگ یا آستین کوتاه نمی پوشید . بارها خودش را به کارهای سخت مشغول می کرد . زمانی هم که علت آن را سوال می کردیم می گفت : برای نفس آدم ، این کارها لازمه .
شهید جعفر جنگروی تعریف می کرد : پس از اتمام هیئت دور هم نشسته بودیم . داشتیم با بچه ها حرف می زدیم . ابراهیم در اتاق دیگری تنها نشسته و توی حال خودش بود ! وقتی بچه ها رفتند آمدم پیش ابراهیم . هنوز متوجه حضور من نشده بود . با تعجب دیدم هر چند لحظه ، سوزنی را به صورتش و به پشت پلک چشمش می زد ! یکدفعه با تعجب گفتم : چی کار می کنی داش ابرام ؟! تازه متوجه حضور من شد . از جا پرید و از حال خودش خارج شد ! بعد مکثی کرد و گفت : هیچی ، هیچی ، چیزی نیست ! گفتم : به جون ابرام نمی شه ، باید بگی برا چی سوزن زدی تو صورتت . مکثی کرد و خیلی آرام مثل آدمهایی که بغض کرده اند گفت : سزای چشمی که به نامحرم بیفته همینه .
آن زمان نمی فهمیدم که ابراهیم چه می کند و این حرفش چه معنی دارد ، ولی بعدها وقتی تاریخ زندگی بزرگان را خواندم ، دیدم که آن ها برای جلوگیری از آلوده شدن به گناه ، خودشان را تنبیه می کردند . از دیگر صفات برجسته شخصیت او دوری از نامحرم بود . اگر می خواست با زنی نامحرم ، حتی از بستگان ، صحبت کند به هیچ وجه سرش را بالا نمی گرفت . به قول دوستانش : ابراهیم به زن نامحرم آلرژی داشت !
و چه زیبا گفت امام محمد باقر (ع) :” از تیرهای دشمن ، سخن گفتن با زنان نامحرم است . “
عباس هادی
” برگرفته از کتاب سلام بر ابراهیم ” 🌷
اللهم الرزقنا شهادت
ان شا الله شهید هادی شفاعتمون کنن