حرکت سیدالشهدا طبق فرمایش خودشان برای اصلاح امت پیامبر بود.
و ما هم اگر جزء امت پیامبر هستیم باید در دایره این اصلاح قرار بگیریم.
بنابراین هدف اصلی از هیئت آمدنمان اصلاح است.
اولا نیت قطعی کنم خودم را به دست سیدالشهدا اصلاح کنم.
و ثانیا بدانم امام حسین علیه السلام است که یقینا و قطعا می تواند این اصلاح را انجام دهد و وسیله هدایت همه عالم است.
اخلاصی که در صحرای کربلا خرج شده باعث شده خداوند نام سیدالشهدا را بالا ببرد و کاری کند که سیدالشهدا باعث وسیله حرکت همه ی عالم شود حتی به سمت ظهور.
در زیارت عاشورا می گوییم «اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي عِنْدَكَ وَجِيهاً بِالْحُسَينِ عَلَيهِ‌السَّلام فِي الدُّنْيا وَ الآخِرَة» خدايا مرا در دنيا و آخرت به واسطه حسين عليه‌السلام عزيز و مقبول قرار بده.
بنابراین هر کس بخواهد آبرو پیدا کند نه تنها کسانی که زمان امام حسین علیه السلام بودند بلکه همه عالم در دنیا و در آخرت باید سراغ امام حسین علیه السلام بیاید.
چرا؟
دلیلش را خود اباعبدالله علیه السلام فرمود:
«من برای خودنمایی نیامدم برای هیاهو نیامدم. برای ظلم و فساد قیام نکردم.» آنچه بوده فقط برای اصلاح امت، برای رضایت خداوند بوده. این اخلاص است.
در طول تاریخ کشتارها و جنایاتی صورت گرفته اما این همه سر و صدا ایجاد نکرده. ۳ سال بعد از کربلا واقعه حَرِّه رخ داده ۷۰۰ حافظ قرآن کشته شده در مدینه، در کربلا به عدد معروف ۷۲ نفر کشته شدند و زن و بچه به اسارت رفتند. در واقعه حرّه ۸۰ صحابی پیامبر صلی الله علیه و آله کشته شدند. مجموعا بیش از ۱۰ هزار نفر کشته شدند. سپاه یزید در مدینه ریختند کشتند و غارت کردند و تجاوز به نوامیس کردند، جوی خون راه افتاد و سالهای سال بچه هایی نامشروع که لکه ننگ پیشانی مردم مدینه بود. در واقعه حرّه کسانی که به کمک امام حسین (ع) نیامدند اینطور چوب خوردند. در طول تاریخ از این اتفاقات زیاد افتاده اما سر و صدایی نکرده.
این نوری که کربلا در عالم ایجاد کرده الهیه. اینطور نیست که چندتا بچه هیئتی جمع می شوند و پرچمی بلند می کنند واقعه کربلا می ماند. به این شکل نیست. خیلی از ما اصلا نمی فهمیم شب اول محرم که می شود وِلوِله می افتد در وجودمان. چند روز مانده به محرم قلبها دوباره به تپش می افتد. در بسیاری از کشورهای دنیا همایش شیرخوارگان می گیرند. کنگره جهانی علی اصغر علیه السلام می گیرند.
چرا؟ خداوند اراده کرده
این اسم باید بالا برود برای هدایت مردم. برای اصلاح در امت پیامبر صلی الله علیه وآله
هُمّ اجْعَلْنِي عِنْدَكَ وَجِيهاً بِالْحُسَينِ عَلَيهِ‌السَّلام فِي الدُّنْيا وَ الآخِرَة یعنی تا قیام قیامت هر کس بخواهد به خدا نزدیک شود، آبرو پیدا کند باید با حسین علیه السلام آشنا شود. دلیلش همان جمله آقاست: إنِّي لَمْ أَخْرُجْ أَشِرًا وَلاَبَطِرًا وَلاَمُفْسِدًا وَلاَظَالِمًا
معلومه که خالص خالص برای خداست
هم خودش هم یارانش.
خب خدایا می خواهی امام حسین علیه السلام را به عالم نشان دهی که چی؟ معلوم است که باید الگو شود. هر کس باید خودش را به کربلا عرضه کند ، چون کربلا الگو قرار است باشد. پس هرکس نزدیک به یاران سیدالشهدا است درست حرکت میکند و هرکس از کربلا هرقدر فاصله دارد در ضرر است.
قرآن می فرماید: وَالْعَصْرِ*إِنَّ الإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ انسان در زیانکاری است* إِلاَّ الَّذِینَ آمَنُوا مگر آنانکه ایمان آورده اند. همه ی انسان ها در ضرر هستند مگر کربلایی ها و کسانی که نزدیک به اینها هستند. «آمنوا» چه کسانی هستند؟ آنهایی که مانند یاران امام حسین علیه السلام هستند. خدا برای همه عالم ابا عبدالله علیه السلام و یارانش را برده بالا و گفته اینها را ببینید.
إِنَّ الإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ«همه در خسران و ضرر هستند» إِلاَّ الَّذِینَ آمَنُوا.
ایمان به چه چیزی؟ نگاه به کربلا کنیم: ایمان به امام «ولایت».
این مهم است. این ایمان آدم ها را نجات می دهد. هر چه ایمان به امام بیشتراست انسان از خسران و ضرر فاصله می گیرد. هر چه ایمان به امام کمتر است انسان در خسران است. اگرچه که هزارتا کار خیر هم انجام دهد.
یک آیه دیگر از قرآن در سوره یس که بسیار سوره مهمی است و توصیه شده در روز بارها بخوانیم : وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ ﴿۱۲﴾ خدا هر شیئی، هر چیزی را در امام مبین به شماره در آورده.
شیئ صاحب شمول ترین کلمه در لغت عرب است یعنی همه چیز را شامل می شود. هر چیز مادی، غیر مادی، دنیای، اخروی، زمینی، دریایی، هوایی، مفهومی، مصداقی؛ هر چیزی که در این عالم «چیزی» حساب می شود. فرض کن نماز، فرض کن روزه، حج، جهاد، هر چه که هست. همه این مفاهیم در امام شمرده شده. «إِلاَّ الَّذِینَ آمَنُوا» اگر انسان میخواهد در خسران نباشد باید ایمان به امام داشته باشد یعنی این. یعنی اینکه اینها وقتی نماز می خوانند نگاهشان به امام است. من نماز میخوانم دنبال اینم که یک تیک جلوی اسمم بخورد بگویم خدایا تکلیف را ادا کردیم، خداحافظ. اما کسی که با امام حرکت میکند «وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ» این شکلی است که میگوید امام زمان چه می پسندد؟ چه نمازی دوست دارد؟ اول وقت یا آخر وقت؟ جماعت یا فرادی؟
با حضورقلب یا بی حضور قلب؟ ما اگر ترک معصیت میکنیم و گناه نمی کنیم به علت ترس از آتش جهنم است ولی او که گناه نمی کند «آمِنوا بِالإمام» است همه چیز را در امام می بیند. او می گوید امام زمان علیه السلام دلش می شکند.
خداوند در سوره حج به حضرت ابراهیم علیه السلام میفرماید: وَأَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ :اعلام کن مردم بیایند برای حج. حضرت ابراهیم علیه السلام فرمودند: من صدایم به مردم نمی رسد. گفت شما فریاد بزن ما صدای تو را می رسانیم. حالا: وَأَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ ؛ يَأْتُوكَ رِجَالًا.
بیایند حج چه کنند؟ بیایند نزد تو «ابراهیم» . بیایند دور خانه خدا؟ صفا و مروه؟ مشعر وعرفات؟ نه. بیایند نزد تو یا ابراهیم. حج باید خدمت امام بیایند. حج بدون امام حج نیست. قرآن بدون امام قرآن نیست. وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا: همه اش خسارت است یعنی اگر قرآن نخواند بهتر است. آن قران ظلمت می آورد. نماز بی ولایت ظلمت می آورد.
إِنَّ الإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ * إِلاَّ الَّذِینَ آمَنُوا. با قاعده کربلا :
چه کسانی هستند که در خسران نیستند؟
کسانی که شبیه کربلایی ها باشند
کربلایی ها چه شکلی هستند؟
کسانی هستند که همه چیز را با امام می بینند و نگاه می کنند و محاسبه می کنند و اِعمال می کنند.
خدایا می شود امام زمان علیه السلام در نگاه ما انقدر پر رنگ باشد؟ اگر این جلسه دست ما را در دست امام زمان علیه السلام نگذارد اصلا چه فایده ای دارد؟ ما بیاییم اینجا عزاداری کنیم و برویم؟؟؟ صاحب جلسه چه شد پس؟ قرار بود چه اتفاقی بیفتد؟
کربلایی ها اینطوری هستند لحظه به لحظه حسین علیه السلام را می بینند. اگر میخواهی مثل آنها باشی یعنی إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ باشی درجه ایمانت را بالا بیاور در وادی ولایت و امامت قرار بده. شما هم لحظه به لحظه امام زمان علیه السلام را ببین.
اینجاست که انسان ضعف خودش را خوب می فهمد. به خاطر همین عمل صالح متناسب با آن ضعف انجام می دهد.
تسبیح به کدام سمت حرکت می کند؟ به سمتی که خالی است. سمتی که دانه های تسبیح پر است که حرکت نمی کند. من تا زمانی که حس کنم پُر هستم حرکت نمی توانم بکنم. این تمام سیر و سلوک است. زمانی اتفاق می افتد که من خالی باشم. احساس کنم ضعف دارم و این جز با حرکت با امام اتفاق نمی افتد. وگرنه منم مثل مدینه ای ها و کوفی ها می نشینم و می گویم من که مشکلی ندارم حالا حسین هم بازی سیاسی درآورده و می رود منم اینجا قرآنم را می خوانم. اگر حسین علیه السلام دیده نشود امام زمان علیه السلام دیده نشود ضعف ها معلوم نمی شود. سیرو سلوک معنی پیدا نمی کند.
«إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ» اگر عمل صالح قرار است از ما تولید شود قبلش من باید با امام حرکت کنم خالی شوم بفهمم کجا گیردارم. آن وقت خود به خود دنبال عمل صالح می روم و گیج هم نمی شوم. زهیرتا قبل از مواجهه با امام حسین علیه السلام، بچه مسلمان است. نماز و روزه دارد. ولی زهیری که رفت به خیمه امام حسین علیه السلام و بیرون آمد، مواجهه با امام حسین علیه السلام باعث شد به یکباره بفهمد چه خبر است؟ مسیر را پیدا کرد.از خیمه سیدالشهداء علیه السلام که بیرون آمد، به تنظیمات الهی برگشته بود . انقدر تنظیم شد که یکی از فرمانده های سپاه ابا عبدالله علیه السلام شد. قمر بنی هاشم علیه السلام فرمانده مرکزی سپاه است یک طرف حبیب، یک طرف زهیر است. فرمانده لشگر شده. خوب دید حسین علیه السلام را.
فقط دیدن مهم نیست. شمرهم امام رو دیده عمر سعد هم با امام حرف زده. چه شکلی ببیند آدم امام حسین علیه السلام را؟
عظمت زینب کبری سلام الله علیها را ببین. آنقدر با امام درست حرکت می کند که مصیبت هم با امام دارد می بیند. لذا وقتی با او حرف می زنند می گوید: «ما رأیتُ إلّا جمیلاً» مصیب هم زیبا می بیند. ما در مجلس امام حسین (ع) هم مانده ایم که یادمان نرود کجا قرار داریم و برای چه کسی آمدیم؟ او در مصیبت یادش نرفته.
باید بشینیم برای خودمان تکرار کنیم: «وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ خَرَجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ بَطَرًا وَرِئَاءَ النَّاسِ وَيَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ» التماس دعا
ثبت دیدگاه